”Having been there“
Eleven of Iranian photographers out of their country framed and photographed their selected locations in Iran
through the virtual communication by looking at camera viewer.
In spite of the photography tradition, that each piece of photography shows the presence and “Having been there” of the photographer, the physical presence of the photographer while photography has been suspended in the pictures of this exhibition. These photographers, without having been there, with a type of “Havingbeen- there” in their living, recorded the presence of “object-there”, and then displayed them with desirable editing.
This project was first formed by my request from these photographers and it was subsequently executed based on their needs in their absence.
Masoud Momenha
“آن‌جابودگی”
یازده عکاس ایرانی، خارج از موطن خود، از طریقِ ایجاد ارتباطی مجازی با نگاه به نمایشگر دوربینِ عکاسی، موقعیت انتخابیِ خود را در ایران قاب بسته و عکس برداری کرده اند. برخلاف سنتِ عکاسی که در آن هر قطعه عکس از حضور و “آنجا” بودنِ عکاس خبر می‌دهد، در عکس‌هایِ این نمایشگاه، حضورِ فیزیکیِ عکاس در زمانِ حالِ عکس برداری به تعلیق در آمده است. این عکاسان بی‌آنکه خود در “آنجا” حاضر باشند، و با نوعی “آن–جا-بودگیِ” زیسته، حضورِ “شیء آن جا” را ثبت کرده و سپس با ویرایشی دلخواه، به فرایند نمایش سپرده‌اند. پروژه‌ای که در گام نخست با درخواست من از این یازده عکاس شکل گرفت، و در ادامه ی کار با اجرای خواسته‌هایشان، در “غیاب” آنها به انجام رسید
مسعود مومن‌ها
کپشن مربوط به تصاویر: پویا ممقانی
در گذر هر روزه ام درامتداد کمربندی آزادگان طی سالیانی متمادی، مسیری کشیده از تپه های شمال غرب تا مناطق جنوبی شهر، از مکان هایی در آستانه جان گرفتن تا مکان هایی رو به خاموشی و اغماء، از شهرک هایی در حال زایش و دست پا کردن هویت تا محله هایی در شرف تهی شدن و از دست دادن هویت، به ناچار -لحظاتی- حسی از عدم تعلق و ویلانی بخشی از تجربه ی هر روزه ام شد. حسی که همراه من است، فرسنگ ها آن طرفتر به نوعی دیگر همراه من مانده است